Μια ιστορία του β' παγκοσμίου πολέμου

Στο τέλος του β' παγκoσμiου πολέμου, όταν πια οι Άγγλοι προσπαθούσαν να διώξουν τους Γερμανούς και από τη Μήλο, το Φουρκουβούνι ήταν γεμάτο κόσμο …Μια από τις ημέρες που οι αντίπαλοι αντάλλασσαν οβίδες, όλοι οι άνδρες που ήταν στο Φουρκουβούνι είχαν ανέβει στου Ντούλη και παρακολουθούσαν τα βλήματα του Τράχηλα.Κάποια στιγμή τρεις οβίδες έπεσαν στην παραλία του Φουρκουβουνιού ( η μία στη θάλασσα, η άλλη στην παραλία και η Τρίτη δίπλα στου Νικόβη).Πάγωσαν όλοι και ξεχύθηκαν να κατέβουν στο Φουρκουβούνι περιμένοντας τα χειρότερα….Οι οβίδες σφύριξαν δίπλα από κάποιων παιδιών και γυναικών τα αυτιά, αλλά δεν έπαθε κανένας τίποτα !!!

Ο Γρασόρος και η φώκια

Το πρόσφατο συμβάν με την σκοτωμένη φώκια που βρέθηκε στον Αδάμαντα θύμησε την παρακάτω ιστορία του Φουρκουβουνιού.

Πριν πολλά χρόνια (περίπου 40-45) στο Φουρκουβούνι κστοικούσε ένας κυνηγός και ψαράς με το παρατσούκλι "Γρασόρος" που είχε το "σύρμα" που σήμερα ανήκει στον Γιώργο

τον Καμπανάρο. Επίσης κατοικούσε και η κυρία Είρήνη η " Μάκενα" η οποία συνίθηζε να κολυμπάει νύχτα και να ξανοίγεται από τον όρμο. Έτσι μια βραδυά, βλέποντας ο κυρ Γιώργης ο Γρασόρος από το μπαλκόνι του κάποιο κεφάλι να κινείται στην θάλασσα δεν δίστασε, πήρε την καραμπίνα και σημάδεψε νομίζοντας ότι αυτό που σημαδεύει είναι μια φώκια που του χάλαγε τα δίχτυα. Ευτυχώς τελευταία στιγμή κάποιος τον είδε και τον πρόλαβε πριν πατήσει την σκάνδάλη και έτσι η κυρία Ειρήνη την γλύτωσε.

Δυστυχώς τον άγνωστο ασυνείδητο συμπατριώτη μας πριν από λίγες ημέρες δεν τον είδε και δεν τον σταμάτησε κανείς και η μικρή μας φώκια σταμάτησε να κολυμπάει στα νερά μας.

ΟΙ ΤΡΑΤΕΣ

Πρόσφατα "αλιεύσαμε" το παρακάτω κείμενο-διαμαρτυρία με το οποίο και συμφωνούμε.







" Εδώ και χρόνια τώρα όλοι μας διαπιστώνουμε την καταστροφή που συντελείται, μέρα με την μέρα, στο θαλάσσιο περιβάλλον. Οι θαλάσσιοι οργανισμοί έχουν μειωθεί σε επικίνδυνα επίπεδα, ο βυθός της θάλασσας υφίσταται καθημερινά το "βιασμό" από κάποιους επαγγελματίες που θέλουν να ονομάζονται ψαράδες, τα λιβάδια ποσειδωνίας, που είναι οι "πνεύμονες" ζωής των ψαριών, καταστρέφονται με την χρήση συρόμενων εργαλείων. Βάσει Ευρωπαϊκής Νομοθε-σίας, αυτές οι θαλάσσιες εκτάσεις θα έπρεπε να προστατεύονται, έτσι ώστε να γίνεται ομαλά η αναπαραγωγή των ζωικών οργανισμών. Αντ΄αυτού και με την δικαιολογία από τους αρμόδιους φορείς πως "δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς τοποθεσίες αυτών των εκτάσεων", αφού στην χώρα μας μόνο το 2% έχει χαρτογραφηθεί, συντελείται η μέγιστη καταστροφή από τις Τράτες που "σέρνουν" τα εργαλεία τους επάνω σε αυτές τις εκτάσεις, αφανίζοντας οποιαδήποτε μορφή ζωής στο πέρασμά τους.
Δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά ενώ αυτά τα εργαλεία θα έπρεπε να ψαρεύουν σε απόσταση 1.5 μιλίου από τις ακτές, βάσει των Ευρωπαϊκών νομομθετικών αποφάσεων, στην χώρα μας αυτές οι αποφάσεις γράφτηκαν στα παλαιότερα των υποδημάτων των αρμοδίων υπουργών, αφού με μονομερείς και παράνομες αποφάσεις και εις βάρος του θαλασσίου περιβάλλοντος το 1.5 μίλι έγινε 1 και όλοι ξέρουμε πως οι τράτες σέρνουν σχεδόν από τις παραλίες.
Με τις τελευταίες κινητοποιήσεις επαγγελματιών και ερασιτεχνών αλιέων, με αφορμή την διάσκεψη των υπουργών της Ευρωπαϊκής κοινότητας πρόσφατα στην Ρόδο (1η Οκτωβρίου 2008) ο ΄Έλληνας Υπουργός δεν παρευρέθηκε και κάτω από τις πιέσεις που δέχτηκε και το βάρος των προστίμων από τα Ευρωπαϊκά όργανα για κατάφορη μονομερή παραβίαση της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, δήλωσε πως θα πάρει πίσω την παράνομη απόφασή του για το 1 μίλι. Ενώ έχει περάσει 1.5 μήνας από αυτή του την δήλωση και ενώ δεν δέχεται καμία αντιπρο-σωπεία από σωματεία ψαράδων, εξακολουθεί να ισχύει η ντροπιαστική΄ρύθμιση που φέρει το όνομα του υπουργού κ. Αλ.Κοντού, εις βάρος του θαλάσσιου περιβάλλοντος και προς όφελος μερικών ιδιοκτητών αυτών των καταστροφικών για τις θάλασσες-και κατά συνέπεια και το περιβάλλον της χώρας μας- εργαλείων.
Εμείς οι ερασιτέχνες ψαράδες, έχοντας την στήριξη του συνόλου των επαγγελματιών αλιέων, αλλά και των συμπολιτών μας που αγαπάνε την θάλασσα και το περιβάλλον


Αντιστεκόμαστε στις παράνομες αποφάσεις

Αντιστεκόμαστε στην καταστροφή του θαλασσίου περιβάλλοντος

Απαιτούμε να εφαρμοστούν οι ΝΟΜΟΙ

Απαιτούμε ένα καλύτερο αύριο για τις επόμενες γενιές

Ας φωνάξουμε όλοι μαζί
Έξω οι ΤΡΑΤΕΣ που καταστρέφουν τους βυθούς και αφανίζουν κάθε μορφή ζωής

Γνωρίζετε ότι το 40-70% των αλιευμάτων που αλιεύουν οι τράτες είναι μικρά ψάρια(γόνος) και ξαναπετιούνται νεκρά στην θάλασσα ?
Γνωρίζετε πως στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης απαγορεύεται εντελώς η χρήση συρόμενων εργαλείων?

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού εμφανίστηκε στην πίσω άμμο και στο Φουρκουβούνι μία χαριτωμένη μικρή φώκια.Δυστυχώς μάθαμε πρόσφατα ότι μία φώκια monachus monachus βρέθηκε σκοτωμένη με καραμπίνα στο λιμάνι του Αδάμαντα από κάποιον άγνωστο και ότι αυτό συμβαίνει για τρίτη φορά στον ίδιο χρόνο.Μακάρι αυτή να ήταν η τελευταία φώκια που βρίσκει αυτό το τραγικό τέλος από κάποιον ασυνείδητο που για το μόνο που νοιάζονται είναι αν το δίχτυ τους θα έχει μια τρύπα λιγότερη.

Παγίδα και όχι βοήθεια

Δυστυχώς επαληθευτήκαμε!Στην διπλανή φωτογραφία,διακρίνεται(με ζουμ ανάμεσα στους δύο βράχους)ένας κυνηγός λίγα μέτρα πάνω από τη δεξαμενή νερού που έχει τοποθετηθεί στο βουνό του Φουρκουβουνιού για να βρίσκουν νερό οι πέρδικες της περιοχής. Δημιουργείται η εντύπωση, ότι δε θα ξανακουστούν κακαρίσματα πέρδικας από το βουνό

κύματα speed runner2

ο παραμυθατζής

Στα παλιά χρόνια (πριν 50 χρόνια και βάλε) τις νύκτες που δεν είχαμε τι να κάνουμε μαζευόμασταν τα πιτσιρίκια στο σύρμα του Κακογιάννη.Εκεί υπήρχαν κατά μήκος των τοίχων δυό μαδέρια για καθίσματα όπου καθόμασταν όλα τα παιδιά και ένα σκαμνί όπου καθόταν ο Γεροδαίμονας και μας έλεγε ιστορίες για να περάσει η ώρα.Ο παραμυθατζής όμως απαιτούσε την προσοχή μας και για αυτό κατά διαστήματα, σταματούσε την αφήγηση και έκανε.- ΚράααΕμείς σε απάντηση έπρεπε να φωνάξουμε όλοι μαζί.-κράα, κράα, κράαΑν η ανταπόκριση μας ήταν μικρή (κάποιους τους έπαιρνε ο ύπνος, ή δεν πρόσεχαν) τότε άρχιζε τις φωνές και επαναλάμβανε το σύνθημα.-κράαα.Η απάντηση τότε ήταν στεντόρια-κράα, κράαα, κράαα.

ΝΑΥΑΓΙΟ

Χθες το βράδυ το Highspeed πέρασε με τέτοια ταχύτητα και πορεία κατά την έξοδό του από το λιμάνι, που προξένησε τεράστια κύματα. Αποτέλεσμα να ανατραπεί η βάρκα ΓΕΩΡΓΙΟΣ και να βραχεί (=καταστραφεί) η εξωλέμβιος και να απωλεσθούν όλα τα εργαλεία που υπήρχαν μέσα. Οι άλλες βάρκες γλίτωσαν με μικροζημιές.
Ευτυχώς ήταν αργά και δεν υπήρχαν κολυμβητές.
Τέτοιες ενέργειες πρέπει να θεωρούνται εγκληματικές.......
Το χειρότερο είναι ότι δεν περιμένουμε τίποτα ......

Ένας δρόμος γεμάτος υποσχέσεις

Ένα θέμα,το οποίο απασχολούσε τους κατοίκους του Φουρκουβουνιού στο παρελθόν και συνεχίζει να τους απασχολεί μέχρι σήμερα είναι ο δρόμος,ο οποίος οδηγεί στον οικισμό.Ο εν λόγω δρόμος καλύπτεται κυρίως από πέτρες και χώμα,παρά τις υποσχέσεις του Δήμου για κονδύλια,τα οποία θα χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή του δρόμου με άσφαλτο.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την δύσκολη προσέγγιση στον οικισμό των κατοίκων και των διάφορων επισκεπτών με σημαντική φθορά των αυτοκινήτων τους.

βοήθεια ή παγίδα

Εντύπωση έχει προκαλέσει μία δεξαμενή νερού,η οποία είναι τοποθετημένη στο βουνό πάνω από το δρόμο του Φουρκουβουνιού,περιοχή πέρδικας.

Η συγκεκριμένη δεξαμενή τοποθετήθηκε από το δασαρχείο(;)με σκοπό να βρίσκουν νερό οι πέρδικες.Δημιουργείται,όμως,η εντύπωση πως οι κυνηγοί θα μπορούν εύκολα να τις σκοτώνουν,στήνοντας ενέδρα στη δεξαμενή νερού.

Γι'αυτό η καλύτερη λύση είναι να απαγορευτεί το κυνήγι στην ευρύτερη περιοχή,για να σωθούν οι πέρδικες.

Οι Πιλότοι του Φουρκουβουνιού

Το Φουρκουβούνι τον 18ο-19ο αιώνα ήταν το λιμανάκι των Πιλότων του Κάστρου.
Την εποχή που δεν υπήρχαν οι ναυτικοί χάρτες, πολλά καϊκια περνούσαν από τη Μήλο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη.Τα περισσότερα καϊκια για να φτάνουν στον προορισμό τους χρειάζονταν καθοδήγηση.Γι'αυτό το λόγο,τότε,στο Κάστρο της Πλάκας υπήρχαν οι Πιλότοι.Αυτοί παρατηρούσαν τα καϊκια που περνούσαν με προορισμό κυρίως τηνΚωνσταντινούπολη και μόλις έβλεπαν κάποιο να χαμηλώνει ταχύτητα,κατέβαιναν από το Κάστρο στο Φουρκουβούνι μέσω ενός μονοπατιού.Στο Φουρκουβούνι είχαν φτιάξει κάποια σπήλαια,τα σημερινά σύρματα,μέσα στα οποία έβαζαν τις πιλοτίνες τους,δηλαδή τις βάρκες τους.Έπειτα πήγαιναν στο καϊκι ,το οποίο χρειαζόταν βοήθεια και το οδηγούσαν στον προορισμό του.
Έως το 1835 οι Πιλότοι εξακολουθούσαν να έχουν μεγάλη ζήτηση και τα έσοδά τους αποτελούσαν μία από τις σημαντικότερες ενισχύσεις στον οικονομικό τομέα του νησιού.
Το επάγγελμα,όμως,αντιμετώπισε μεγάλη κρίση με την κυκλοφορία των πρώτων ναυτικών χαρτών,μέχρι που εξαφανίστηκε τελείως.

Φουρκουβούνι